The Open Source Advantage: The Benefits of Choosing an Open Source CMS (and Why it Matters)
As a marketing leader, no one understands the power and necessity of a robust content management system (CMS) more than you. Day in and day out, you and your team create content to engage and activate your audience. You depend on your CMS to upload, store, and display the assets that drive your marketing efforts.
But when your system isn’t intuitive or doesn’t flex with your organization’s needs over time, it can quickly start to feel constrictive and frustrating. You know you need something that works better for your team, so you’re on the hunt for your next content platform.
As a marketer, you’re sure to focus on the features and functionalities each individual CMS has to offer — and rightly so. But the decision about which system to choose will likely be collaborative. You’ll need to convince fellow internal stakeholders — including your IT team — to invest in a system that you know could take your organization’s marketing efforts to the next level.
If you want to win your team members over to your cause, you’ll need to arm yourself with the right knowledge to back up your appeal. Which means you can’t just focus on the features your marketing team will interact with. To make the most appropriate and sustainable decision for your organization, you’ll need to spend time thinking about the technology platform itself.
Before you start shopping, you must understand the context in which all content management systems are situated. Broadly speaking, there are two kinds of CMSs: open source and proprietary (closed source). There are many options within each category. And your organization’s technological capabilities and overarching goals will determine which type is right for you.
At first glance, you may be drawn to the promised support and “plug-and-play” ease of proprietary CMSs. But dig a little deeper and you’ll find that open source systems provide more flexibility and freedom overall — especially if your website is integral to your organization’s success.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
